اهراب تبریز Ahrab tabriz

استاد فرنود با اشاره به راهکار و وظیفه ی رسانه ها گفت: تا زمانیکه ارتباط دوسویه در شهر وجود نداشته باشد و مونولوگ تبدیل به دیالوگ نشود احساس شهرنشینی و شهروندی نخواهیم کرد. این یکی از اصلی ترین دلایلی است که رسانه نداریم. ولی در عین حال هزاران رسانه داریم. آنها ما را بمباران رسانه ای می کنند و هرکدام نعمت هستند و لی در مجموع نعمتی وجود ندارد.

دیالوگ در نبود رسانه از بین می رود. رسانه بایستی مانند آینه عمل کند. من به عنوان یک شهروند بایستی خود و صدای خود را در رسانه ببینیم. ولی متاسفانه همان گفته ی رادیو و تلویزیون را در مطبوعات مشاهده می کنیم. در نتیجه من هزاران نشریه دارم و آنها را می خوانم ولی گویی روزنامه ای نخوانده ام. لذا وقتی صدای خود را نمی توانم در مطبوعات ببینم، مشارکت به حداقل می رسد و رابطه مخدوش می شود و شاهد هستیم کهخ یکطرفه شدن خیلی عمیق شده است.

فرنود در پاسخ به سئوال یکی از حاضران در باره ی چرایی شکل نگرفتن یک روزنامه توانمند و سراسری در تبریز گفت: برای این کار بایستی در ابتدا موضوع پرداختی روزنامه ها عوض شود و از حوزه ی اقتصاد و سیاست وارد حوزه عمومی شوند و به میان مردم بیایند. نشریات بایستی به مثابه تریبون مردمی عمل کنند. روزنامه بایستی جامعه مدنی، بوروکراسی و قدرت را مخاطب قرار دهد و او را نقد کند. رسانه ی قدرت، تلویزیون است و پاسخ آن باید در روزنامه منعکس شود. از سویی نیازمند تجربه و کادر مجرب می باشیم.

وی با شاره به تغییرات گسترده در حوزه ارتباطات در فضای مجازی گفت: در فضای مجازی امروز هرکسی می خواهد حرفش را بزند و از اسم مستعار دوری گزیند. نتیجه ی این فرایند اینست که بتدریج این نوع گفتگوها فراگیرو لذا عادی خواهد شد. ولی متاسفانه ترس بی علتی از چنین فضاهایی داریم. برای مثال وارد کلاس که می شوی می گویند دانش آموزان – یا دانشجویان- را آرام کن تا حرف خلافی نشنوی! مگر بشنویم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ هیچ اتفاقی! بتدریج فضا تعدیل و حتی دوستانه می شود، فرهنگ مدارا و دیالوگ بوجود آمد. لذا وظیفه ی رسانه ها ایجاد ارتباط و دیالوگ است.